شادی را به اگر ها موکول نکنیم

ما عادت کرده ایم با اگرهایمان زندگی کنیم ، اگربزرگ شدم، اگر در کنکور قبول شدم، اگر به دانشگاه رفتم ، اگر فارغ التحصیل شدم ، اگر ازدواج کردم، اگر بچه دار شدم ، اگرخانه خریدم ، اگر ماشین خریدم ، اگر بچه ها بزرگ شدند ، اگر باز نشسته شدم و ... همه ما اگر های زیادی را می شناسیم که روزانه به کار می بریم، اگر ها بهانه های آشنایی هستند که در متن زندگی ما زندگی می کنند .  

بهانه هایی که دست به دست هم می دهند تا شاد زندگی کردن و احساس خوشبخت بودن را به تاخیر بیندازیم، غافل از اینکه زندگی ما در میان همین اگر ها اتفاق می افتد . هیچ وقتی برای شاد زیستن و شاد بودن بهتر از همین لحظه نیست . درست در همان لحظه هایی که برای تحقق اگر هایمان نقشه می کشیم و در خستگی این زندگی غرق می شویم، دوستانمان فراموش می شوند و... 

به اگر هایمان هر روز افزوده می شود  وقتی یکی از اگر هایمان تحقق پیدا می کند اگر های متعدد و متنوع دیگری تجلی پیدا می کنند. اگر منتظر تحقق اگر ها بمانیم لذت شاد زندگی کردن فراموشمان می شود . زندگی بدون اگر ها امکان پذیر نیست مهم این است که با دست خودمان بهانه ایجاد نکنیم تا شادیهایمان به فردا موکول نشود . وقتی که نوبت فردا شد بهانه ای تازه پیدا شده تا خشنودی و شاد بودنمان را به روز بعد و روز های بعدش موکول کند . خانم باربارادی آنجلس در کتاب لحظه های ناب زندگی جمله جالبی به شرح ذیل بیان می کند : 

اول دلم لک زده بود که بتوانم دبیرستان را تمام کنم و به دانشگاه بروم . بعد داشتم می مردم که دانشگاه را تمام کنم و سر کار بروم، بعد دلم لک زده بود که ازدواج کنم و بچه دار شوم . بعد همیشه منتظر بودم که بچه هایم بزرگ شوند و به مدرسه بروند و من دوباره بتوانم مشغول کار شوم . بعد آرزو داشتم که باز نشسته شوم و حالا دارم می میرم که یک دفعه متوجه شدم « اصلا یادم رفته بود زندگی کنم » شاد بودن و احساس خوشبختی را به اگر هایمان مربوط نکنیم زیرا اگر ها پایان ناپذیرند و به یاد داشته باشیم زندگی یک سفر است و هدف نیست. 

منبع مطلب : روزنامه آوای خراسان جنوبی